Síldarminjasafnið er eitt stærsta sjóminja- og iðnaðarsafn landsins og fjallar um þann kafla Íslandssögunnar sem oft hefur verið nefndur síldarævintýrið – þegar síldin var einn helsti örlagavaldur þjóðarinnar.

Safn um innreið nútímans áratugina kringum 1900. Munir, myndir og gögn sem lýsa vélvæðingu bátaflotans, sögu útgerðar, verslunar, lækninga og skipasmíða.Vjelasmiðja Jóhanns Hanssonar frá 1907 - fyrsta vélsmiðjan á Austurlandi og leiðandi í vélvæðingu fiskiskipaflotans. 

Í Neðstakaupstað á Ísafirði stendur elsta húsaþyrping landsins. Þetta eru fjögur hús sem öll voru byggð af dönskum einokunarkaupmönnum á 18. öld. Í yngsta húsinu, Turnhúsi, hefur Byggðasafn Vestfjarða sett upp sýningu á sjóminjum þar sem sjá má fjölda gripa sem tengjast fiskveiðum og fiskvinnslu frá öndverðu til okkar daga. 

Markmið Sjóminjasafnsins er að safna, skrásetja, varðveita og sýna muni, myndir og gögn sem tengjast sjósókn og sjávarnytjum við Skjálfanda og á nærliggjandi svæðum. Tilgangurinn er að fólk skilji betur hvernig forfeðurnir lifðu af því sem sjórinn gaf og hversu stóran þátt sjávarnytjar áttu í því að tryggja afkomu fólks fyrr og síðar.

Markmið safnsins er að varðveita og miðla fróðleik um horfin vinnubrögð til sjós og lands með megináherslu á Vestfirði og Breiðafjörð. Í safninu er fjöldi muna sem tengjast nytjum hlunninda, árabátaútgerð og fyrstu árum vélvæðingar í sjávarútvegi.

Bátar, líkön, veiðarfæri, siglingatæki og annað sem tilheyrir siglingum, sjósókn og verkun sjávarafla.
Á safninu eru 60 vélar af ýmsum gerðum, mest litlar bátavélar. Elst er Scandia glóðarhausvél frá 1920.

Í safninu eru munir frá Eyrarbakka með áherslu á sjósókn. Stærsti og merkasti gripurinn er áraskipið Farsæll, sem Steinn Guðmundsson á Eyrarbakka smíðaði 1915.

Í safninu er að finna muni sem tilheyra sjósókn og vinnslu sjávarafla.  Einnig eru þar verslunarminjar og hlutir sem tilheyra ýmsum greinum iðnaðar og lækninga frá fyrri tíð.  Sjóminjasafnið er í gömlu verslunarhúsi, Gömlu búð, sem var byggt 1816.

Safnið er stofnað árið 1959 og er starfssvæði þess Akranes og Hvalfjarðarsveit. Markmið sjóminjadeildar safnsins er að safna, skrá, varðveita, rannsaka og sýna minjar sem tengjast sjó og sjómennsku frá byggðarlaginu.

Byggðasafn Rangæinga og Vestur-Skaftfellinga í Skógum er þrískipt, landbúnaðarsafn, sjóminjasafn og samgöngusafn.

Rakið er hvernig gæði lands og sjávar við Breiðafjörð voru nytjuð. Þar má nefna veiðar á sel, verkun hans og nýtingu, dúntekju og dúnvinnslu, eggjatöku og fuglaveiði. Í sama húsi eru breiðfirskir bátar.

Í Selasetri Íslands á Hvammstanga er sýning og fræðslumiðstöð um seli við Íslands. Þar er að finna ýtarlegar upplýsingar um seli og hvar er hægt að sjá þá í náttúrulegu umhverfi. Á sýningunum er fjallað er um selveiðar og aðra hlunnindanýtingu sela við Ísland, útræði og búsetu við sjávarströndina

Hvalasafnið á Húsavík gegnir lykilhlutverki í fræðslu og upplýsingamiðlun um hvali og lífríki þeirra hér við land. Í 1600m² sýningarrými er að finna margvíslegan fróðleik um hvali og samskipti manna og hvala, s.s. hvalveiðar, hvalreka, hvalaskoðun og þróun tegundarinnar. Beinagrindur af 9 tegundum hvala gefa góða mynd af stærð og mikilfengleika þessara stórkostlegu dýra..

Á Byggðasafni Húnvetninga og Strandamanna er hákarlaveiðum við Húnaflóa gerð góð skil. Safnið er að hluta til byggt utan um hákarlaskipið Ófeig sem smíðaður var 1875 eingöngu úr rekavið. Ófeigur er 11.9 m á lengd og 3.3 m á breidd. Hann bar 55 tunnur lifrar. Hákarlavertíðin stóð síðari hluta vetrar og var Ófeigur notaður til hákarlaveiða til ársins 1915, alls 33 vertíðir. Frá 1915 til 1933 var hann hafður til viðarflutninga.

Sýningin “Hvernig varð nútíminn til?”. Farið er yfir áhrif vélvæðingar fiskiskipanna á þróun samfélagsins. Leikmynd, munir, auk lifandi og stafrænnar leiðsagnar opna gestum sýn hvernig þetta framfaraspor var undirstaðan að breyttum lífsháttum þjóðarinnar.

In Grindavik is one of Icelands biggest fishing fleet,and most of their catches go to the local factory that specialises in processing salted fish for export. In the late 19th century, salted fish was to Iceland what oil is to Saudi Arabia, and indeed, the image of a golden cod was on Iceland's original coat of arms.

Á safninu Fransmenn á Íslandi er saga franska skútusjómanna á Íslandi rakin á fjölbreyttan hátt. Blómatími þeirra hér við land var frá fyrri hluta 19. aldar til 1914, á þeim árum voru hér árlega 5000 menn að veiðum. Á Fáskrúðsfirði reistu Frakkar sjúkraskýli, sjúkrahús, kapellu og hús fyrir konsúlinn. Allar þessar byggingar standa enn.

Bátasafn Gríms Karlssonar var opnað í Duushúsum á lokadaginn 11. maí 2002.  Þar má sjá rúmlega 100  líkön af bátum og skipum úr flota landsmanna. Líkönin smíðaði listasmiðurinn Grímur Karlsson, fyrrverandi skipstjóri úr Njarðvík.  Eftir að hann hætti til sjós hefur hann smíðað bátalíkön af einstakri ástríðu og rekur með því þróun báta á Íslandi frá árinu1860 til vorra daga.  Sýningin er fyrst og fremst umgjörð um bátalíkönin en í gegnum þau ásamt fjölda mynda og muna frá Byggðasafni Reykjanesbæjar, er rakin saga sjávarútvegs á Íslandi.  

Sjóminjasafnið í Ósvör er einstakt í sinni röð. Bolungarvík hefur verið nefnd elsta verstöð landsins og víst er að þar hefur verið útræði frá upphafi Íslandsbyggðar. Þar er verbúð, salthús, fiskihjallar, sexæringur, dráttarspil, fiskireitur og útihjallar. Inni við eru munir sem tilheyra árabátatímanum, skinnklæði sjómanna og ýmis verkfæri og munir sem voru vermönnum nauðsynlegir til daglegra nota.